ورزش پر فشار موجب تغییرات فوری در عملکرد شریان می شود در حالی که حملات مکرر اپیزودیک ورزش باعث سازگاری عملکردی مزمن و در نهایت، بازسازی ساختاری شریان می شود.
ماهیت این تغییرات در عملکرد و ساختار به ویژگی های بار تمرینی بستگی دارد و ممکن است توسط عوامل دیگری مانند التهاب ناشی از ورزش و استرس اکسیداتیو تعدیل شود. پیامدهای بالینی این سازگاری های فیزیولوژیکی عمیق است.
ورزش بر پیشرفت آترواسکلروز و بروز حوادث قلبی عروقی اولیه و ثانویه از جمله انفارکتوس میوکارد و سکته تأثیر می گذارد.
مکانیسم‌های مسئول این اثرات ورزش بر عروق هم ماهیت اولیه و هم ثانویه دارند، به این ترتیب که مزایای ناشی از تغییرات در عوامل خطر قلبی عروقی مانند پروفایل لیپیدی و فشار خون در هماهنگی با اثرات مستقیم تنش برشی شریانی و انتقال مکانیکی رخ می‌دهد.
از دیدگاه تکاملی، ورزش یک محرک ضروری برای حفظ سلامت عروق است.
Source: Cold Spring Harbor Perspectives
