هلث باکس| محسن صاحبی

عدم انجام فعالیت بدنی در بسیاری از بیماری های مزمنی که در سالمندی رخ می دهد از جمله بیماری های قلبی عروقی ، سکته ، دیابت قندی ، بیماری های تنفسی ، بیماری آلزایمر ، پرفشار خونی و سرطان دخالت دارد.

در دهه 1970 مطالعات گسترده ای بر اثر فیزیولوژیک کافئین بر متابولیسم در فعالیت های ورزشی انجام شد. در این پژوهش ها نشان داده شد مصرف قهوه و کافئین خالص، قبل از یک مسابقه ورزشی به طور قابل توجهی نرخ اکسیداسیون چربی و همچنین عملکرد را افزایش می دهد.

١٥ هفته تمرین مقاومتی در میانسالی می تواند موجب كاهش میزان چربی ناحیه ی شكمی در بانوان شود و کاهش امکان ابتلا به بیماری های متابولیک یا قلبی را در پی دارد.

برای افزایش سلامتی،افزایش تاثیر ورزش و برای کاهش آسیب های فیزیولوژیک و ترمیم آن ها وجود مقادیر قابل توجه از «آنتی اکسیدان‌» در بدن لازم است.

تبلیغات «کاهش حجم چربی به صورت موضعی» و در زمان کوتاه، ناشی از تغییر حجم عضله یا کاهش املاح و آب است که عموما پایداری در تغییرات برای فرد به همراه ندارد. لازمه پایداری در کاهش حجم چربی: تغییر سبک زندگی و افزایش فعالیت بدنی منظم است.

افزودن مکمل یاری PGH به تمرین هوازی می تواند بر کاهش آسیب اکسایشی و افزایش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی کاتالاز و سوپراکسید دیسموتاز داشته باشد. القاء چاقی باعث افزایش نشانگران فشار اکسایشی بافت عضلانی می شود.

با وجود آنکه فعالیت بدنی خود محرکی برای افزایش ظرفیت دفاع آنتی اکسیدانی می باشد، ولی در صورت اجرای تمرینات شدید و طولانی ، تولید گونه های فعال اکسیژن فراتر از ظرفیت دفاع انتی اکسیدانی می گردد.

فعالیت مقاومتی با شدت بالا می تواند در بروز آسیب های سلولی و استرس اکسیداتیو موثر باشد. میزان استرس اکسیداتیودر پیوستار متغیرهای متنوعی که برای طراحی برنامههای فعالیت مقاومتی استفاده میشود،متفاوت خواهد بود.