محسن صاحبی دکتری فیزیولوژی ورزشی گرایش عصب و عضله
آنتی اکسیدان به زبان ساده
«آنتی اکسیدان» یک اصطلاح کلی برای هر ترکیبی است که می‌تواند با مولکول‌های ناپایدار به نام رادیکال های آزاد که به DNA، غشای سلولی و سایر قسمت‌های سلول آسیب می‌زند، مقابله کند.
آنتی اکسیدان به زبان علمی
از آنجایی که رادیکال‌های آزاد فاقد یک جفت کامل از الکترون‌ها هستند، الکترون‌ها را از مولکول‌های دیگر می‌دزدند و در این فرآیند به آن مولکول‌ها آسیب می‌رسانند.
آنتی اکسیدان‌ها با از دست دادن برخی از الکترون‌های خود رادیکال‌های آزاد را خنثی می‌کنند.
در انجام این کار، آنها به عنوان یک کلید «خنثی سازی» طبیعی برای رادیکال‌های آزاد عمل می‌کنند.
این به شکستن یک واکنش زنجیره‌ای کمک می‌کند که می‌تواند مولکول‌های دیگر در سلول و سایر سلول‌های بدن را تحت تأثیر قرار دهد.
نقش آنتی اکسیدان در بدن: کاهش و ترمیم آسیب‌ها
رادیکال‌های آزاد که بخش اجتناب ناپذیری از زندگی هستند
به دلیل ماهیت خود برای بدن مضر اند،
اما «آنتی اکسیدان‌ها» با ترکیب شدن با آنها،
آسیب ها را کاهش می دهند و ترمیم می کنند.
نقش آنتی اکسیدان در بدن: کاهش و ترمیم آسیب‌ها
بدن رادیکال‌های آزاد را در پاسخ به آسیبهای چندین عامل تولید می‌کند:
آلودگی هوا،
سیگار،
مصرف الکل،
سطح قند خون بالا،
مصرف زیاد اسیدهای چرب غیراشباع،
اشعه (از جمله آفتاب گرفتن بیش از حد)،
عفونت‌های باکتریایی، قارچی یا ویروسی،
ورزش شدید و طولانی مدت که باعث آسیب بافتی می‌شود.
نقش آنتی اکسیدان در بدن: کاهش و ترمیم آسیب‌ها
همچنین رادیکال‌های آزاد محصول جانبی فرآیندهای طبیعی در سلول‌ها نیز هستند.
برای مثال، هنگامی که سیستم ایمنی برای مبارزه با مهاجمان جمع می‌شود، اکسیژنی که استفاده می‌کند، ارتشی از رادیکال‌های آزاد را از بین می‌برد که ویروس‌ها، باکتری‌ها و سلول‌های آسیب‌دیده بدن را در یک انفجار اکسیداتیو از بین می‌برند.
مقداری رادیکال آزاد نیز در حین ورزش تولید می‌شود که برای القای برخی از اثرات مفید فعالیت بدنی منظم، مانند حساس کردن سلول های عضلانی به انسولین، ضروری است.
با این مقدمه کوتاه روشن است:
در درجه نخست، برای افزایش سلامتی،
افزایش تاثیر ورزش و برای کاهش آسیب های فیزیولوژیک و
ترمیم آن ها وجود مقادیر قابل توجه از
«آنتی اکسیدان» در بدن لازم است.